Zondag 08-09-2013
Voor een aantal bouwers ging om 6:00 uur ’s morgens de wekker al weer af. Met een wat houterige kop vlug opstaan. En ik kan je verzekeren dat dat niet makkelijk is na zo’n vermoeiend plakweekend met slechts een paar uurtjes slaap. De tent van de eerste wagen moest nog worden afgebroken want om 8:00 uur zou de kraan komen om de laatste kop erop te plaatsen. Dus snel de werkkleren weer aan en naar de corsowagen. Gelukkig stond daar de pot koffie al te wachten. Maar, wat was het een hondenweer... De regen kwam met bakken uit de lucht. En het zag er naar uit dat het ook nog wel een tijdje zou gaan aanhouden. Ook weeronline voorspelde, dat het pas in de middag droog zou gaan worden. Dus zat er niets anders op om in de stromende regen de tent af te breken. Regenkleding of niet, na een half uurtje was iedereen drijfnat. Diegene die een paar staanders moesten vasthouden voelden hoe het water zo langs de binnenkant van de mouw naar binnen liep, tussen de bilnaad door de schoenen in. Anderen kregen de volle lading over zich heen toen een touw het begaf, wat het doorhangen van het zeil moest voorkomen, waardoor er zich een grote hoeveelheid water verzamelde. Ze werden getrakteerd op een ware stortdouche. Afijn, de steigers en de dekzeilen waren verwijderd en de kraan stond al te wachten. Kop erop en richting het juryterrein.
Normaal nemen we daar de tijd om ook even de andere wagens te bewonderen maar gedreven door de kou en de natte plunje waren we al snel uitgekeken. We zouden ’s middags nog wel even de tijd hiervoor nemen. Als door een wonder klaarde het weer ’s middags op. De zon brak letterlijk en figuurlijk door. Wat hebben we tijdens het corso een geluk gehad dat het zo’n prachtig weer werd. Als 7e mochten we starten. We waren amper het juryterrein af of er zat al een spijker in de band. Shit! Corsogroepen die spijkeren, bedankt!! Het was maar goed dat we bijna nieuwe banden hadden, dankzij het dikke profiel was de spijker er niet doorheen gegaan. Tijdens het corso werd er heel, heel veel geapplaudisseerd en bewonderend geknikt. Wat waren we trots. Na het corso was het feest in onze tent. Bijna iedereen die geholpen had tijdens het bouwen of plakken was aanwezig.
René en Thea werden nog even in het zonnetje gezet en kregen een mooi bord met dahlia’s overhandigd vanwege hun 40 jarig huwelijk. Er werd nog lang nagepraat onder het genot van een drankje en een lekker broodje. (René en Thea bedankt) We mochten zelfs gasten ontvangen die we tijdens het corso van Zundert hadden gesproken en die speciaal voor ons naar Lichtenvoorde waren gekomen. Is dat mooi of niet?
Maandag 09-09-2013
Pillen 7:00 uur: Een kop koffie en al snel volgde het eerste rondje bier. De spanning steeg omdat om 8:00 uur de uitslag van de corsowagens bekend werd gemaakt. Nadat de plaatsen 18 tot en met 11 bekend waren gemaakt slaakten we een zucht van verlichting. We hadden onze doelstelling gehaald om bij de eerste tien te eindigen. De spanning nam steeds verder toe naarmate we nog niet werden genoemd toen de plaatsen 10, 9, 8, 7 werden vermeld. Ook op de 6e plaats werd onze corsogroep nog niet genoemd. We hadden niet alleen het resultaat van vorig jaar bereikt, maar zelfs overtroffen! Op plaats 5 werd onze corsogroep genoemd. Wat een prachtig resultaat.
Tranen werden weggepinkt. Omarmingen vielen ten deel, handen werden geschut, applaus steeg op uit de zaal, wat een geweldige prestatie hebben wij met z’n allen geleverd. Fantastisch!!! Met zo’n resultaat kon de kermis niet meer stuk. Het was feest bij Pillen ’t Zwaantje! Ook dinsdag heeft een aantal van ons bij de Kletskop kermis gevierd en ook dat was een mooi feestje. Ik hoop dat iedereen een mooie kermis heeft gehad.
Groeten,
Tonny
Topdrukte was het de laatste dagen voor het corso. Voor de eerste wagen die buiten moest worden beplakt moest de tent nog worden gebouwd. De tweede wagen stond in onze normale tent. Het steigermateriaal en de dekzeilen werden uit de opslag gehaald zodat binnen een mum van tijd de tent kon worden gebouwd. Intussen ging een andere groep de eerste wagen ophalen die tijdelijk in een loods geparkeerd stond. Wat hadden we een geluk, net toen we de wagen de tent in reden kwam er een wolkbreuk. Met bakken kwam de regen naar beneden. Snel werd er over de eerste kop van de kamelen nog een dekzeil gegooid omdat het dak van de tent er nog niet in zijn geheel op zat.
Ondertussen werd het aggregaat, wat zorgde voor stroom t.b.v. de muziek in orde gebracht. Zoals altijd kun je constructies van te voren nog zo goed plannen maar soms moet je door voortschrijdend inzicht nog wat dingen aanpassen. Zo ook nu. Er zat nog iets in de weg en dat moest even worden verwijderd. Slijptol erbij en slijpen maar. Ondanks een veiligheidsbril toch wat metaalsplinters in het oog. En zo veranderde Twan in de nieuwe Jack Sparrow. Gelukkig na het bezoek bij de huisarts die de splinters uit het oog boorde, en wat oogdruppels, was het oog na een paar dagen weer volkomen genezen.
Donderdagmorgen waren we met een grote groep op ons land om de dahlia’s te plukken en ’s middags zaten de eerste dahlia’s al op de wagen. Het plakken ging voorspoedig en voor dat iedereen er erg in had was het al 23:00 uur. Tijd voor een lekkere dorstlesser. Vrijdagmorgen om 8:00 uur weer in de startblokken en plakken maar. Op gezette tijden even tijd voor een kopje koffie en dan weer verder. De sfeer zat er goed in, dit kwam mede door uitstekende catering. Er is dan ook heel wat kaas, worst en eieren verorberd. De weergoden waren blijkbaar niet voor ons, met donder en bliksem als gevolg. Dat had als gevolg dat we iedereen uit de eerste tent haalden en de stroomvoorziening uit voorzorg gingen uitschakelen. Na een uur werd het sein veilig gegeven en kon iedereen weer aan de slag. Verder verliep alles volgens plan en om 23:00 uur was het tijd om te stoppen. Zaterdag om 8:00 weer present en de finale ging van start. Om tussen de middag niet al te veel tijd te verliezen werd er gezamenlijk bij de tent gegeten. Iedereen kon genieten van de heerlijke broodjes die met zorg door het cateringteam waren samengesteld. De wagens kwamen steeds meer in de dahlia’s te zitten en zaterdagavond om 23:30 uur werd de laatste dahlia geplakt. Applaus!!!
Iedereen kon wat gaan drinken in de garage zodat de steiger door een aantal mensen veilig kon worden afgebroken. Nadat dit was gebeurd ging het feest helemaal los. Er werden handen geschud en menig schouderklopje werd uitgedeeld. Bij velen ging het gespreksonderwerp alleen nog maar over welke plaats we zouden gaan behalen in het corso. Top tien? Ja, daar was iedereen het wel mee eens, maar welke plaats binnen die top tien. Complete analyses werden er op los gelaten, maar het gros kwam uit tussen plaats 5 en 8. Het zou nog wel even duren voordat de uitslag bekend zou zijn. Maar dat we met z’n allen weer een prachtige prestatie hadden neergezet was duidelijk, en daar mogen we als vereniging echt TROTS op zijn.
Groeten,
Tonny
Een dagje met de bus naar Zundert is een mooie traditie. Zo ook dit jaar gingen we met een aantal leden van diverse corsogroepen gezamenlijk met de bus naar Zundert. Op zondag 1 september was het om 9:30 uur verzamelen in onze corsotent, waar we, alvorens gingen vertrekken, nog even van een kopje koffie konden genieten. Nadat we de proviand voor die dag in de bus hadden geladen, konden we met onze vaste chauffeur Raymond Mengers richting Zundert vertrekken. Na een korte tussenstop, met de welbekende rook- en plaspauze kwamen we in Zundert aan. Dit jaar werd ons een andere parkeerplaats aangewezen, dus Harold Goossens drukte iedereen op het hart om vooral aan het einde van de dag niet naar de bekende parkeerplaats van voorgaande jaren te lopen, zodat de bus ’s avonds om 19:00 uur kon vertrekken (deze goede raad krijgt verderop in het verhaal nog een staartje). Afijn, met z’n allen richting “den Soete Inval”, ons café waar we al jaren te gast zijn tijdens het Corso van Zundert. Er werd kwartier gemaakt. Onze vlaggen hingen aan de gevel dus kon het feest beginnen.
Eerst traditiegetrouw een patatje eten voor een goede bodem. Met de zak patat nog in de hand snel terug lopen naar het café omdat het corso al was gestart. De ene na de andere imposante wagen trok aan ons voorbij. Vol bewondering werden de wagens aanschouwd. Vele positieve reacties kwamen los, en er werd al druk gediscussieerd welke wagen als eerste zou eindigen. Dat zelfs de bezoekers deel uitmaken aan het welslagen van het corso kunnen we bij Bob de Graaf even navragen. De kauwgombal moest toch maar even snel weer worden opgeblazen. De eerste rondgang was gepasseerd. Tijd voor ons eigen feestje, met “Gein op het plein cq. straat”. Onder het genot van een drankje en nog een drankje en nog veel meer drank en een hapje werd de tweede passage afgewacht. Bij deze tweede passage werd door de jury het aantal behaalde punten opgelezen en was de plaats van de wagen bepaald. Instemmend geknik of een gezicht vol ongeloof waren vaak de reactie, zo zie je maar weer, zoveel mensen zoveel smaken.
Uiteindelijk was de nummer één bekend. Met “Gekkengoud” van buurtschap Laer-Akkermolen wist deze groep de eerste plaats te bemachtigen en werd de fel begeerde beker in de wacht gesleept. Tijd voor afscheid. Bedankjes werden uitgedeeld, handjes werden geschud en iedereen vertrok weer richting bus. En om 19:00 uur was iedereen er. Iedereen? Ja, jullie voelen hem al aankomen! Nee, er ontbrak nog één persoon. Harold. Na wat telefonisch contact werd Harold de goede kant op geloodst, en bij aankomst bij de bus veroorzaakte dit incidentje voor een enorm gelach. Met een geringe vertraging konden we weer richting huis vertrekken waar we om 21:30 uur arriveerden. Wederom een geslaagde dag waarop we met veel plezier terug kunnen kijken.
Groeten,
Tonny